بررسی تأثیر سه نوع ماده ضدعفونی کننده بر رفع آلودگی hbv

ازمینه و هدف:کنترل عفونت مبحث مهمی در دندانپزشکی است. چنانچه روشهای کنترل عفونت مؤثر در رابطه با تجهیزات یا سطوح کار انجام نگیرد، عوامل بیماریزا می توانند به بیماران بعدی منتقل شوند. با توجه به اینکه بعضی از وسایل یا سطوح کار آلوده، استریل نمی گردند، باید توسط مواد ضد عفونی کننده مناسب ضد عفونی شوند. در مطالعه حاضر میزان تأثیر ضد ویروسی سه ماده ضد عفونی کننده، هیپوکلریت سدیم با رقت 1 به 100 از محلول 5% هیپوکلریت سدیم (سفید کننده خانگی)، هیپوکلریت با رقت 1 به 10 از محلول 5% هیپوکلریت سدیم و دکونکس af50 بر روی ویروس hbv، بررسی شد.روش بررسی: در این مطالعه مداخله ای قبل و بعد (before after)، سرم 26 نفر از افراد مبتلا به هپاتیت b به وسیله روش pcr جهت حضور ویروس hbv بررسی شد. 9 مورد hbv pcr مثبت شد؛ سپس 36 پلیت از سرم های آلوده تهیه شد. 9 پلیت به عنوان کنترل بدون آلودگی باقی ماند و 27 پلیت به سه گروه 9 تایی تقسیم گردید و هر گروه با یکی از محلولهای 5/0% و 05/0% هیپوکلریت سدیم و محلول دکونکس af 50 ضد عفونی گردید؛ سپس سواب های آغشته به bsas (bovine serum albumin sodium chloride) روی پلیت ها کشیده شد و از طریق محیط ترانسفر به آزمایشگاه ویرولوژی انستیتو پاستور انتفال داده شد. در این واحد پس از استخراج dna ویروس hbv، با کیت تجارتی hbv و با استفاده از روش pcr (polymerase chain reaction) باندهای مورد نظر قابل مشاهده و بررسی گردید. تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از آزمون آماری cochrane انجام گرفت و 05/0 p به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج این مطالعه، نشان داد که در بین گروه های مورد بررسی، هیچ یک از نمونه های ضدعفونی شده با هیپوکلریت سدیم 5/0% آلودگی نداشت؛ در حالی که در مورد نمونه های ضدعفونی شده با هیپوکلریت سدیم 05/0%، میزان آلودگی 1/11% و در نمونه های ضدعفونی شده با دکونکس af50، میزان آلودگی4/44% بود. اختلاف آماری معنی داری بین نمونه های هیپوکلریت 5/0% و دو گروه دیگر مشاهده شد. نتیجه گیری: هیپوکلریت سدیم 5/0% قادر به حذف hbv می باشد.